De rijtuigen hebben een langte van 22,65 meter, een gewicht van 43 ton en waren geschikt voor een snelheid van maximaal 140 km/u. Het grootste deel van de inrichting bestond uit de sorteer- en postzakkenafdeling. In één helft van het rijtuig bevinden zich aan beide zijden vier dubbele schuifdeuren voor het snel laden en lossen. Aan de ene kopzijde was een garderobe aangebracht en aan de andere kant een toilet. In het dak van de sorteerafdeling waren vier vaste dakramen aangebracht voor daglicht voorzineing. De kopwanden hadden een dubbele deur met een tochtdeur zodat in treinsamenstellingen door de rijtuigen heen naar de rest van de trein gelopen kon worden door trein- en postpersoneel.
Net zoals de overige turkooize rijtuigen, werden ook de Plan C rijtuigen al spoedig omgespoten in Berlijns Blauw met grijs dak. Bij de invoering van het computernummerstelsel in 1969 kregen de rijtuigen de nummerserie 50 84 00-37 011-2 t/m 020-3. De rijtuigen werden ingezet in de binnenlandse dienst en de dienst op Duitsland en België. In het midden van de jaren 1950 schakelde de PTT over naar postvervoer met speciale posttreinen, waarbij de rijtuigen tot het einde van hun dienst werden ingezet in posttreinen met een motorpost (Mat '24 en mP 3000)
In juni 1976 gingen de P 7912, P 7913, P 7915, P 7916 en P 7919 buiten dienst waarna de volgende rijtuigen in 1979 volgden. Bekend is dat rijtuig P 7916 in 1977 nog dienst heeft gedaan als wachtruimte bij de verbouding van station Heerlen.
Twee Plan C rijtuigen zijn bewaard gebleven. P 7920 staat in het Nederlands Spoorwegmuseum. Het andere rijtuig, de 50 84 00-37 018-7 (ex-P 7918) werd omgebouwd tot CTO-Meetrijtuig (Centrum voor Technisch Onderzoek) en is in die vorm nu in bezit van de Stichting Historisch Dieselmaterieel (SHD).
Bron: Spoorhistorie