Iedereen die wel eens een trapje van karton heeft gesneden en gelijmd, weet dat het lastig is om de traptreden helemaal recht te krijgen. Geen wonder dat ik blij was, na een aanvankelijke mislukking, met onderstaand resultaat. Dit was al de tweede poging. Maar helaas, de traptreden waren te laag en het moest, zoals zo veel, weer opnieuw (Na drie pogingen was ik dus pas tevreden).
Omdat het daklicht niet echt transparant hoeft te worden, keek ik nog eens goed op de foto's om te zien hoe het glas eruit zag. Ik verwachtte bijna zwart, maar het is blijkbaar matglas en grijs, dus maakte ik met de computer het juiste aantal dakramen en printte dat in grijs op gewoon papier en sneed en vouwde dat in de juiste vorm:
Maar toen was het natuurlijk nog niet klaar, want ik wilde in elk geval proberen het glas te laten weerspiegelen en dat effect probeerde ik te bereiken met hoogglanslak uit een spuitbus. Daardoor werd het papier zo slap, dat ik het met karton aan de achterkant moest verstevigen:
Nadat ik het een keer of tien (!) had gespoten begon het werkelijk glad te worden en kon ik met mijn beroemde etikettenpapier de sponningen tussen de ramen extra benadrukken. Daarna kon ik ook de voor- en achterkant lijmen en smalle reepjes over de nok en de onderzijden, zodat alleen de ramen nog glimmen:
Ik ben redelijk tevreden met het resultaat, ook al is de verf blijkbaar niet overal even dik op gekomen en verkleurt het wat aan de onderkant. Blijkbaar wat vervuild, veronderstel ik:
wordt vervolgd, mvg, Ab
). Bij een module is dat allemaal makkelijk realiseerbaar, maar bij een stationaire baan moet je vaak noodgedwongen verder bouwen aan iets waar je helemaal niet meer in gelooft. 
