mphoi
Geplaatst: 05 mei 2020 15:59
Het treinenvirus had mij al vroeg te pakken. Rond 1950 (7 jaar) keek ik vol bewondering naar de treinen. Dat was zowel bij het Speelgoedparadijs in de Oosterstraat als op het Herewegviaduct in Groningen. Groningen was toen een heel interessante stad met trams, trolleybussen en later de elektrische treinen. Stoomtreinen vond ik te veel lawaai maken en een grote smeerboel: oliekannen en kolen.
Na de overstap van de middelbare school (Culemborg) naar de UTS Elektrotechniek (vergelijkbaar met MBO niveau 3) fleurde ik helemaal op. Na mijn diensttijd koos ik als hobby: modeltreinen. Het begon met een zelfgebouwde loc van NeCoBo (Meccano-achtig) voorzien van een Meccanomotor en spoorwielen die op blikken rails kon rijden. Uiteraard voorzien van een bovenleiding die tussen stoelpoten was gespannen.
Zeven jaar later ben ik verder gaan studeren aan de HTS. Uiteraard weer elektrotechniek. Aan het eind van die studie wordt er aan een project gewerkt. Dat moest budgettair neutraal verlopen. Aan mijn mentor vroeg ik wat dat betekende. Het betekende dat als het geld ging kosten, dat ik het dan zou moeten betalen. Maar bij bedrijfskunde hadden wij geleerd: Wie betaalt, bepaalt. Dus ik bepaal het onderwerp. Het werd iets in de richting van automatisering van mijn modelspoorbaan op basis van TTL-IC's en treindetectie.
Vijf jaar daarna ben ik leraar Elektrotechniek geworden. Naast een pedagogische bevoegdheid is ook een vaktechnische bevoegdheid vereist. Op een gegeven moment moest ook daar aan een project gewerkt worden. Op voorhand vroeg ik of het soms budgettair neutraal moest zijn. Dat klopte. Dus andermaal een project op modelspoorgebied: een microprocessor-gestuurd bloksysteem voor mijn modelbaan. Zonder locdecoders, want die waren er toen nog niet.
Bij mijn studie voor een onderwijsbevoegdheid wiskunde heb ik het programma van dat microprocessor-gestuurde bloksysteem ingeleverd. Want ook daar moest een (beperkt) project gemaakt worden.
Het N-spoor kwam rond 1998 in beeld. Tijdens onze vakantie in Zuid-Limburg ging ik in Schin op Geul kijken. Daar bleek 'naast' het station een treinenzaak te zijn: Vleugels. Daar heb ik toen 3x een Minitrix NS1100 gekocht voor de prijs van (iets meer dan) één. Maar zonder dozen.
Op een gegeven moment ben ik lid geworden van Spoorgroep NedTRAK. Daar kan ik mij af en toe uitleven op N-spoor-gebied. Een N-modelbaan heb ik helaas niet, want andere zaken zijn eerst aan de beurt. Na 40 jaar ben ik mijn H0-baan aan het ombouwen naar de huidige stand van de techniek. Alle K-rails van de 2100-serie worden vervangen door de 2200-serie. De bogen krijgen een straal van minimaal 0,5 m: 2241; met overgangsbogen met een straal van bijna een meter: 2274. De OC32 wordt gebruikt als input en output. Mijn treindetectie-systeem van 40 jaar geleden kan daar naadloos op aangesloten worden doordat de OC32 uitstekend met het TTL-systeem overweg kan. Een soort win-win-situatie.
De kennis die ik bij NedTRAK heb opgedaan bij de overschakeling naar het Dinamo-systeem met de OC32 en besturing door iTrain, kan ik bij mijn H0-baan heel goed gebruiken.
En als ik tijd van leven heb, dan komt N ook aan de beurt. Modulebakken, wissel, rails en seinen heb ik al.
Na de overstap van de middelbare school (Culemborg) naar de UTS Elektrotechniek (vergelijkbaar met MBO niveau 3) fleurde ik helemaal op. Na mijn diensttijd koos ik als hobby: modeltreinen. Het begon met een zelfgebouwde loc van NeCoBo (Meccano-achtig) voorzien van een Meccanomotor en spoorwielen die op blikken rails kon rijden. Uiteraard voorzien van een bovenleiding die tussen stoelpoten was gespannen.
Zeven jaar later ben ik verder gaan studeren aan de HTS. Uiteraard weer elektrotechniek. Aan het eind van die studie wordt er aan een project gewerkt. Dat moest budgettair neutraal verlopen. Aan mijn mentor vroeg ik wat dat betekende. Het betekende dat als het geld ging kosten, dat ik het dan zou moeten betalen. Maar bij bedrijfskunde hadden wij geleerd: Wie betaalt, bepaalt. Dus ik bepaal het onderwerp. Het werd iets in de richting van automatisering van mijn modelspoorbaan op basis van TTL-IC's en treindetectie.
Vijf jaar daarna ben ik leraar Elektrotechniek geworden. Naast een pedagogische bevoegdheid is ook een vaktechnische bevoegdheid vereist. Op een gegeven moment moest ook daar aan een project gewerkt worden. Op voorhand vroeg ik of het soms budgettair neutraal moest zijn. Dat klopte. Dus andermaal een project op modelspoorgebied: een microprocessor-gestuurd bloksysteem voor mijn modelbaan. Zonder locdecoders, want die waren er toen nog niet.
Bij mijn studie voor een onderwijsbevoegdheid wiskunde heb ik het programma van dat microprocessor-gestuurde bloksysteem ingeleverd. Want ook daar moest een (beperkt) project gemaakt worden.
Het N-spoor kwam rond 1998 in beeld. Tijdens onze vakantie in Zuid-Limburg ging ik in Schin op Geul kijken. Daar bleek 'naast' het station een treinenzaak te zijn: Vleugels. Daar heb ik toen 3x een Minitrix NS1100 gekocht voor de prijs van (iets meer dan) één. Maar zonder dozen.
Op een gegeven moment ben ik lid geworden van Spoorgroep NedTRAK. Daar kan ik mij af en toe uitleven op N-spoor-gebied. Een N-modelbaan heb ik helaas niet, want andere zaken zijn eerst aan de beurt. Na 40 jaar ben ik mijn H0-baan aan het ombouwen naar de huidige stand van de techniek. Alle K-rails van de 2100-serie worden vervangen door de 2200-serie. De bogen krijgen een straal van minimaal 0,5 m: 2241; met overgangsbogen met een straal van bijna een meter: 2274. De OC32 wordt gebruikt als input en output. Mijn treindetectie-systeem van 40 jaar geleden kan daar naadloos op aangesloten worden doordat de OC32 uitstekend met het TTL-systeem overweg kan. Een soort win-win-situatie.
De kennis die ik bij NedTRAK heb opgedaan bij de overschakeling naar het Dinamo-systeem met de OC32 en besturing door iTrain, kan ik bij mijn H0-baan heel goed gebruiken.
En als ik tijd van leven heb, dan komt N ook aan de beurt. Modulebakken, wissel, rails en seinen heb ik al.
