De vraag was: wacht ik tot we een nieuw huis hebben gevonden, of begin ik aan een meer toekomstbestendige baan?
De keuze was niet moeilijk. Een nieuwe baan natuurlijk! Maar dan wel een waaraan ik in ons huidige huis kan werken en die ik (vrijwel) zeker kan meeverhuizen. Een modulebaan dus.
Het wensenlijstje was beperkt:
- ik wil rondjes kunnen rijden, maar het moet geen zichtbaar ovaaltje worden. Beter is een hondenbot;
- met de leeftijd komen de lichamelijke beperkingen, dus mijn gewrichten moeten worden ontzien.
Dat maakte het meteen duidelijk: die Knochenbahn was geboren
De baan zal bestaan uit twee modulen die ik ga maken van populieren multiplex van 9mm dik van 105 x 61cm. De totale lengte wordt dan 210 cm. Dat past precies tegen een van de muren van mijn overloop en hij is niet langer dan een eenpersoons bed. Dat moet vast wel in onze evt. nieuwe woning passen.
Daarnaast heb ik ruimte om een module comfortabel rechtop te zetten, zodat ik zonder problemen aan de onderkant kan werken.
Een paar avonden heb ik aan een ontwerp geschaafd dat ik al een tijd in mijn hoofd had. Hieronder de versie die mij wel bevalt:
Het is een dubbel gevouwen hondenbot met daaromheen een ovaal waarin een bescheiden schaduwstation ligt, dat verdwijnt onder de bebouwing.
Net als op de vorige baan, kunnen de treinen afwisselend analoog of digitaal worden bestuurd. Rails is Peco code 55, wisselaandrijvingen zijn van MTB, model MP1.
In 3D:
Auto's en koetsen (Het is tijdperk II) rijden vanaf de voorkant onder een viaduct met drie sporen door en via een oprit naar het hoger gelegen stationsplein.
De laagste sporen en het station liggen op 30mm boven de grondplaat. De stationssporen liggen ca. 70 mm hoog. Rechts staat een simpele lokloods.
De hellingen worden gemaakt met Woodland ST4016.
De bebouwing achter de perronsporen loopt naar achteren op en wordt opklapbaar, zodat ik makkelijk bij het schaduwstation kan.
De realisatie laat nog wel even op zich wachten maar ik ben benieuwd naar jullie commentaar.
