N-Spoorforum

Dank voor de lof, maar het verhaal gaat verder.

Iedereen die wel eens een trapje van karton heeft gesneden en gelijmd, weet dat het lastig is om de traptreden helemaal recht te krijgen. Geen wonder dat ik blij was, na een aanvankelijke mislukking, met onderstaand resultaat. Dit was al de tweede poging. Maar helaas, de traptreden waren te laag en het moest, zoals zo veel, weer opnieuw (Na drie pogingen was ik dus pas tevreden).


Omdat het daklicht niet echt transparant hoeft te worden, keek ik nog eens goed op de foto's om te zien hoe het glas eruit zag. Ik verwachtte bijna zwart, maar het is blijkbaar matglas en grijs, dus maakte ik met de computer het juiste aantal dakramen en printte dat in grijs op gewoon papier en sneed en vouwde dat in de juiste vorm:


Maar toen was het natuurlijk nog niet klaar, want ik wilde in elk geval proberen het glas te laten weerspiegelen en dat effect probeerde ik te bereiken met hoogglanslak uit een spuitbus. Daardoor werd het papier zo slap, dat ik het met karton aan de achterkant moest verstevigen:


Nadat ik het een keer of tien (!) had gespoten begon het werkelijk glad te worden en kon ik met mijn beroemde etikettenpapier de sponningen tussen de ramen extra benadrukken. Daarna kon ik ook de voor- en achterkant lijmen en smalle reepjes over de nok en de onderzijden, zodat alleen de ramen nog glimmen:


Ik ben redelijk tevreden met het resultaat, ook al is de verf blijkbaar niet overal even dik op gekomen en verkleurt het wat aan de onderkant. Blijkbaar wat vervuild, veronderstel ik:


wordt vervolgd, mvg, Ab

Naast de balkconstructies voor de overkapping, moest er een speciale balkconstructie komen voor de uitbouw aan de zuidwestkant. Daar hoefde er maar een van te komen, maar die moest wel veel steviger worden. Je ziet hier ook het trapje aan de noordoostingang.


Achteraf denk ik dat het een onsje minder stevig had gekund, maar het dak moet toch ergens op hangen. De bovenste balken zitten tegen de zijmuur aan en daarop hangt het uitbouw-dak tegen de loods aan.


Intussen was het ook tijd om de balkconstructies voor het overhangende dak aan de muren vast te maken. Het resultaat vond ik bevredigend, hoewel ik direct besloot de constructies onderling te verbinden met een extra balkje. Het is zo dun dat het afbreekt als je twee keer kijkt.


En zo zien de muren er nu uit, met alle balkconstructies. De zware constructie heb ik naderhand nog bruin geschilderd, hoewel die grijs was.


Zoals je aan de foto's ziet is niet alles gemaakt in de volgorde waarop ik het hier presenteer. Soms moest ik ergens mee stoppen omdat iets moest drogen (of ik niet meer wist hoe ik verder moest gaan) en ging dus noodgedwongen verder met iets anders.
mvg, Ab

Het laatste dat ik moest maken was de tekst Van Gend & Loos, gelukkig in arial-lettertype. Ik heb het 10% groter gemaakt dan in werkelijkheid, want ik moest (vond ik) de letters uitsnijden. Ik heb er nog over gedacht (1 seconde) om elke letter op een eigen voetje te plaatsen, maar omdat modules op tentoonstellingen staan, weet ik zeker dat ik een los gegane letter nooit meer terugvind. Dus moest het op transparant worden geplakt en daarna met hoogglansspuitlak verzegeld. Het is op gewoon papier geprint, maar dat is met verdunde houtlijm harder gemaakt, zodat ik strak kon snijden. Alleen de laatste letter (S) heb ik me meerdere keren versneden. Toen ik nog jong was, schilderde ik zelfs de neushaartjes in mijn Preisertjes, maar die tijd is voorbij...


Bij het plakken hielp het dat ik het velletje papier vrijwel vol had geprint met de tekst, zodat ik het transparant over één van die teksten kon plakken en zo de onderlinge afstand precies kon handhaven. Daarna dus twee keer gespoten:


De dakranden hebben in werkelijkheid een dakgoot en een witte houten rand. Mijn eerste poging om dat na te maken werd nogal overdreven en heb ik dus over moeten doen:


In de volgende bijdrage zie je het eindresultaat,
mvg, Ab

Net scheen de zon en kon ik buiten wat foto's maken:










Binnen op de module is het een stuk minder:



Ik moet nu verder met andere delen van de module, zoals de volkstuintjes en het stationsgebouw,
mvg, Ab

Hallo,

Jeeee wat is ie mooi geworden en wat een priegelwerk om het houten ondersteuning te maken.
Ze moeten wel allemaal gelijk worden qua afmeting dat is al een kunst aan zich.

Mooi gezicht zo in de zon en dat geeft toch wel een hoog realistisch gehalten hoor.


mvrgr Bob

De goederenloods is inderdaad prachtig geworden Ab.

Uniek en mooi gemaakt!

Heel fraaie loods Ab!

Dank voor jullie lof. Allerlei details die ik vroeger aangebracht zou hebben (echte dakgoten bijvoorbeeld), heb ik weggelaten. Uit ervaring weet ik dat die dingen er veel te makkelijk afvallen bij ons modulebedrijf.
Daarbij ben ik tegenwoordig al blij als ik het op de halve mm nauwkeurig maak. Dat is heel anders dan je met 3D-printen of lasersnijden kunt bereiken. Op een module gaat het mij steeds meer om de juiste sfeer in plaats van exact de juiste details. 'Toevallig' kan ik het ook steeds minder goed zien, dus dat helpt ook....

De afgelopen dagen heb ik wat tijd besteed aan de overgang tussen deze module en de aangrenzende brouwerij. Daar liepen wegen niet door.







De kruisende weg heeft een duidelijker perspectief gekregen, door de aangeduide zijstrepen. In de achtergrond is ook een zijweg naar links voor de brouwerij aangeduid.



Ook heb ik naar een goed stationsgebouw gezocht, want Epe vond ik inmiddels niet uitdagend genoeg meer, ook te klein. Hoewel Sneek en Delfzijl hoge ogen gooiden, lijkt het toch Valkenburg te gaan worden. Dat past goed in de ruimte en laat ook nog de mogelijkheid open van een toegangspad naar de loods, langs het stationsgebouw. Dat voorkomt dat ik een hypotheek leg op de (eventueel) aangrenzende module. Dan zou ik daar alsnog een weggetje naar de loods moeten maken.
Bovendien zijn er veel unieke elementen die Valkenburg wel tot een echte uitdaging maken: 22 torentjes met kantelen, stukken ronde muur, reliëf, wapenschilden etc. Allemaal dingen die je beter en makkelijker met 3D-printen of laser kunt. Ik ben benieuwd of het met de hand ook geloofwaardig maakbaar is....
Een ander voordeel is dat Valkenburg Zuid-Limburgs is en ook nog het oudste stationsgebouw dat we hebben. Destijds bij het 150-jarig bestaan in 2003 hebben we dat feest aldaar nog opgeluisterd met een enorme baan.
Voorlopig genoeg te doen dus,
mvg, Ab

Station Valkenburg is een mooie uitdaging Ab. Daar zie ik graag de vorderingen van langskomen.

Ja Nico, een mooie uitdaging. Het gaat lang duren voordat ik iets concreets kan laten zien. De tekening die ik heb uit het boek 'Spoorwegarchitectuur' spoort niet met de werkelijkheid, zag ik nadat ik een groot aantal foto's ter plekke heb gemaakt. Bovendien moet ik veel experimenteren met de ronde torentjes, de kalksteenmuren en het vele reliëf.
Gelukkig heb ik van een clublid een boel rode microleds gekregen, die mijn aandacht voorlopig richten op het aanvullen van mijn knipperlichtenbestand. Ik heb vergeefs gezocht naar de beschrijving hoe ik het een paar jaar geleden deed, dus doe ik dat binnenkort hier, als ik het weer heb uitgezocht. Intussen broed ik heel langzaam op Valkenburg....
mvg, Ab

Misschien eens bij de buren vragen, daar schijnt iemand al tekeningen gemaakt te hebben?



in

https://forum.beneluxspoor.net/index.ph ... =36077.525

All credits "Lambert1921"..

@mods; mag dit?

Inderdaad een prachtig model. Ik hoop dat ik in de buurt kom met mijn N-model. Maar ik geloof toch dat aan dit model dezelfde tekening ten grondslag ligt, waarvan ik heb ontdekt, dat het station niet zo is gebouwd. De tekening die hij op grond van eigen waarneming heeft gemaakt, wijkt toch weer af van wat ik heb gezien. Die afwijkingen geven mij overigens weer de vrijheid hier en daar ook wat af te wijken....
Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel, het glas is altijd halfvol dus!

Nog even over het model van Valkenburg. Bert Senden (de bouwer ervan) en ik hebben elkaar dertig jaar al geleden ontmoet. Hij wees me toen op het bestaan van het boek over 'Spoorwegarchitectuur' en via hem heb ik toen ook mijn exemplaar gekregen. Hij bouwde toen al in H0 en een paar jaar later toen wij met onze modulebaan begonnen, zei hij mij dat hij achteraf graag in N had meegedaan, want dan had hij tenminste een baan gehad waarop zijn modellen af en toe tentoongesteld zouden kunnen worden. Begin dit jaar zat hij met zijn club in een winkelpand in Sittard, terwijl wij eind vorig jaar een maand een winkelpand in Brunssum volgebouwd hadden. Als we dezelfde schaal hadden gehad, hadden we samen kunnen doen.
In Sittard heb ik hun collectie weer uitgebreid bewonderd en vastgesteld dat mede door de schaal, maar ook door zijn ervaringen (meer dan 30 jaar) zijn manier van bouwen vrijwel onvergelijkbaar is met wat ik kan bereiken. Dat komt ook omdat ik niet alleen met bouwen van modellen bezig kan zijn, maar zeker 80% van mijn tijd aan andere dingen moet besteden om de modulebaan rijdend te krijgen en te houden. Corona geeft me nu meer gelegenheid.

Als voorbeeld voor de andere zaken waarop wij ons moeten concentreren, neem ik de overweg-knipperlichten, die ik net aan het maken ben. In 2005 werden onze eerste knipperlichten gemaakt. Onder de module zat een knipperinstallatie die gevoed werd door een externe adapter en aangestuurd werd door een relais van MpC. Op de foto zie je twee oude lichten, waarvan ik niet meer weet wat de eerste lichting was, ze waren ook door andere clubleden gemaakt. De linker heb ik deze week een nieuw andreaskruis moeten geven, want het publiek had het paaltje in augustus in Erica omgegooid en het oude kruis kapot gemaakt.


Op de volgende foto zie je een van de nieuwere knipperlichten en daarnaast de manier waarop de LED's op de frontplaat gelijmd waren met een gaatje aan de voorkant. Het solderen van de draadjes was een heel gedoe, en ik weet niet zeker of ik ze zelf wel allemaal heb gemaakt, waarschijnlijk verdrongen. Ik zal mijn psycholoog weer eens vragen. De zonnekapjes waren erg smal.
Vanaf 2016 had MpC directe knipperlichtmogelijkheden en hadden we dus niet een aparte knipperinstallatie met aparte voeding meer nodig:


Eronder zie je twee enkelsporige knipperlichten die op die manier zijn gemaakt, maar die we nog nooit nodig hadden, zonder zonnekapjes:


Als laatste voorbeeld zie je een foto met twee knipperlichten van twee verschillende lichtingen. De zonnekapjes zijn hier een stuk groter uitgevoerd. De afgelopen week ben ik hard aan het zoeken geweest naar een beschrijving van hoe we ze ooit hadden gemaakt. Dat is blijkbaar op heel verschillende manieren geweest. Links zie je een nieuwe, die ik deze week heb gemaakt.


In de volgende bijdragen zal ik laten zien hoe de nieuwste 6 zijn ontstaan....
mvg, Ab Mulder

Het principiële verschil tussen de oude lampjes en de nieuwe is dat het bij de laatste gelukkig niet meer uitmaakt hoe je ze op het voetje zet: de plus zit middenin. Maar ik kan de oude en de nieuwe dus niet zomaar uitwisselen.
In de onderstaande foto zie je de messing pootjes, ruim 2 cm lang, 1,5 mm doorsnee. De onderste 3mm worden later tegen het voetje aan gesoldeerd en verdwijnen dus in de grond, waar een driepolige female in de bodemplaat is gelijmd. Uiteindelijk heb ik een stukje dikker messing gebruikt dan op de foto om de kapjes op te solderen, want dit bleek te dun: het bewoog steeds. Ook bijzonder was dat ik aanvankelijk geen enkele oude bouwbeschrijving terug kon vinden, maar pas toen ik bijna klaar was een doosje met wat oude onderdelen. Toen kon ik de voorgaande serie foto's dus nog maken.


Hier zie je dat er op een paar mm aan de bovenkant aan weerskanten een gaatje is gemaakt, zodat de draadjes van de LED erdoor kunnen. Eerst even vijlen en dan voorzichtig met een 1mm boortje boren. Die gaatjes moet je daarna heel voorzichtig ontbramen en wat ruimer maken, want de draadjes moeten er zonder beschadiging door. (Middenin ligt het oude voorbeeld).
Deze LEDs hadden al heel mooie draadjes: rood + en blauw -. Meestal was het plus-draadje iets langer, of, als je het zelf soldeerde, moest je steeds checken wat de + of - was. Bij lange dunne draadjes is dat letterlijk heel verwarrend. Bovendien, als je zelf soldeerde, zat het vaak toch niet heel erg goed vast. Ik heb respect gekregen voor deze LEDs: van geen ervan ging een soldeerpunt los. Ik heb ze uiteindelijk wel in secondelijm gedompeld om later niet voor verrassingen te komen te staan. De 4 draadjes gingen er redelijk makkelijk door.


De zonnekapjes heb ik uiteindelijk van messingprofiel met een diameter van 2,3 mm gemaakt. Ik hoopte dat het LEDje er dan in zou kunnen. Ik zaagde 1 mm af onder een hoek van ongeveer 45 graden en je ziet dat er daarna wat ontbraamd moest worden. Dat is overigens van groot belang, want anders trek je misschien het draadje kapot of haal je de isolatie open en dan krijg je dus kortsluiting


Met wat gepriegel lukte het uiteindelijk om de kapjes op het wat dikkere messing te solderen. Omdat ik tevreden was als twee kapjes met de zonnekap dezelfde kant op zaten, kreeg ik ze na knippen niet even groot. Maar omdat de lichten maximaal met 2 bij elkaar komen te staan, maakt het onderlinge verschil niet heel veel uit. De gaatjes heb ik met een 1mm boor geboord en met een vijltje geruimd. Hier zie je de zes paren voordat ze werden verwerkt.


Mijn zoon vroeg nog waarom ik dit niet met 3D-printen deed. Tja, misschien omdat ik het nog nooit heb geprobeerd?
mvg, Ab

De volgende stap was het solderen aan het voetje. Achteraf denk ik dat ik dat had kunnen doen voordat de draadjes er door waren gegaan, want het plasticisolatiemateriaal plakte gevaarlijk, hoewel het niet mis ging.


Daarna werden de zonnekapjes op het paaltje geplakt. En daarbij ging het wel twee keer mis: een draadje bleek vast te zitten door de secondelijm en ik moest dus toch twee LED's vervangen. Achteraf had ik de draadjes dus beter kunnen doorvoeren nadat ik had gesoldeerd en gelijmd.


En zo zien de zes nieuwe knipperlichten er in feestopstelling uit. Om te voorkomen dat het op het laatste moment mis zou gaan, heb ik de eindjes vrij lang gehouden en aan de bovenkant van het voetje gesoldeerd, soms met een wikkeling om het voetjes heen. Het is geen mooi gezicht, maar het blijft ondergronds. De draadjes zijn bovendien vastgelijmd en daarna zwart geschilderd. Als ik er wat Woodland-gras overheen doe zie je daar niets van.
De andreaskruisen zijn gemaakt van met houtlijm versterkt gewoon papier (geen rafels!) en een drupje rode verf.


mvg, Ab

Hieronder een paar foto's toen ik vier van de 6 nieuwe knipperlichten had ingebouwd. Er zijn ook wat schrikhekken, lantaarnpalen en seinen bijgekomen.





Ook de kleinzoon vindt de lampjes geweldig.


Jammer dat je van de andere twee knipperlichten alleen de achterkant maar ziet. Ze hadden net zo goed dummy kunnen zijn.
mvg, Ab

Zo'n kleinzoon zorgt wel dat je bezig blijft. Er waren van de briotrein een paar onderdelen kapot en dan zit je plotseling in een heel andere schaal te werken. Karton kan dan ook al niet. Intussen verwacht hij steeds vorderingen op de module.

Zoals ik al had vastgesteld is de ruimte achter de Van Gend &Loos loods te klein om op een realistische manier met een vrachtwagen te komen. Een vriend had me al straatspoor aangeraden en zelf had ik ook besloten de loods een stukje op te schuiven zodat de vrachtwagen naast het perron over de sporen naar de loods kan rijden. Zo zie je dat een module die net een half jaar bestaat al diverse keren is omgebouwd! Dat is ook de reden dat ik heel blij ben met een modulebaan, want ook dertig jaar geleden veranderde ik al halverwege de bouw van mening (natuurlijk altijd voor betere ideeën ). Bij een module is dat allemaal makkelijk realiseerbaar, maar bij een stationaire baan moet je vaak noodgedwongen verder bouwen aan iets waar je helemaal niet meer in gelooft.

De eerste stelconplaten zijn op het omloopspoor neergelegd, zodat de vrachtwagens een draai kunnen maken.




Het perron is ingekort:


Een klein probleempje bleef over: de toegang naar de loods loopt langs stootblokken. Die heb ik nu een creatieve korte vorm gegeven: twee paaltjes in de grond, een ronde holle buis eroverheen. Mogelijk maak ik erachter nog twee steunbalken, maar ik vind deze constructie best wel vindingrijk. Geen idee of dit ooit in werkelijkheid is toegepast. Ook tussen de rails liggen stelconplaten:


wordt vervolgd, mvg Ab

Dat ziet er tof uit! Een vraag, hoe of waar komen de stelcon platen vandaan? Het ziet er zo realistisch uit. Ik blijf je draadje volgen.

Mvg Kevin

Die stelconplaten heb ik gemaakt van mijn standaard karton (1mm dik), geschilderd in een zelf gemengd kleurtje grijs, met een zwarte pen de lijnen en de 'puntjes' erop gezet en toen nog even met wat (helaas) glanzende vernis uit een busje verduurzaamd.
Als je goed kijkt, zie je dat het weggetje langs het perron uit een stuk is gemaakt en dat ik, omdat ik met de verfkwast niet heel strak kan schilderen, de lijn tussen het 'asfalt' en de stelconplaat ook met de pen wat heb verbreed.
Ik ben blij dat je het er realistisch vindt uitzien, want dat gaat niet altijd goed.
mvg, Ab

Heel goed gelukt zo! Ik ga er eens een poging aan wagen wanneer ik bij de beoogde industrie laan aankom! Bedankt voor de uitleg.

De keuze voor karton als voornaamste bouwmateriaal is heel bewust gemaakt destijds. Ik vind bouwsels in styreen in het algemeen te strak overkomen, te steriel (ik heb er ook een paar gemaakt), terwijl karton mijns inziens vanzelf 'natuurlijke' onregelmatige oneffenheden laat zien.
In N is bouwen met karton wel een stuk makkelijker dan in H0. Bert Senden bouwt vrijwel alles in styreen, vandaar dat ik ook weinig heb aan zijn manier van bouwen van station Valkenburg.
De volgende foto laat zien dat niet alles in één keer overtuigend lukt. Op deze foto zag ik dat het hekwerk erg bochtig is en dat dat opvalt omdat het de foute kleur heeft. Reden genoeg om alle hekwerk op de module te gaan overschilderen:


Op de volgende foto's ziet het er al heel anders uit:






Ook op de rest van de module doet de nieuwe kleur het een stuk beter:


Hoe dan ook, je bent nooit klaar! En dat is maar goed ook,
mvg, Ab

Aan de overweg ontbrak nog het waarschuwingsbord dat er nog een trein kan komen:


Bovendien viel mijn oog een paar weken geleden heel toevallig op de nieuwste 'Van Gend & Loos'- aanwinst van Hoontje, een prachtig model, met open laadklep:


Omdat ik geen idee had hoe ik dat ding moest bewerken, kreeg ik van Alwin (Hoontje) op verzoek goede aanwijzingen. Met afplakken ben ik niet zo vertrouwd en ook spuiten van zulke kleine modellen is niet mijn fort. Ik had het model eerst met wat zeepsop schoongemaakt. De volgende dag heb ik het met grijze verf (toevallig primer) gespoten en dat leek best wel een realistische eindkleur. Het dak beschilderde ik een keer of vijf met verdunde witte DeltaCeramcoat (acrylverf), maar ik vond dat het wat streperig bleef, ook al polijstte ik het een paar keer. Omdat het er niet beter op werd, liet ik het maar zo. Een dak is tenslotte nooit helemaal schoon:


De onderkant spoot ik zwart, nadat ik de zijkanten had afgeplakt. Ik vond witte wieldoppen wel mooi, maar de letters DAF liet ik na drie vergeefse pogingen toch ongemoeid. Wordt vervolgd

mvg, Ab

De raampjes moest ik op twee verschillende manieren maken. De kleine kon ik redelijk makkelijk met KristalKlear dichtkrijgen, maar voor het voorraam moest ik een stukje vrij dik plastic op maat snijden, en buigen. Steeds kleiner, tot het paste, en met wat KristalKlear vastgezet.

Bij de logo's stond ik voor een vervelende keuze: aan beide zijden moest ik het typerende VGL-logo voor het grootste deel wegsnijden, want dat zit net achter de openslaande deuren:


Voor het nummerbord achteraan en het TIR-bord heb ik wat houtlijm gebruikt, het bleef steeds op mijn gereedschap of mijn vinger zitten:


Het nummerbord aan de voorkant zat ook 16 keer aan mijn vinger vast, maar op de foto zat het toch op de auto, victorie!


De auto heb ik verduurzaamd met wat vernis en met wat bureaulijm achter de loods vastgezet. Dat komt omdat het straatspoor regelmatig door mijn treinen wordt gebruikt.


Ik vind het er goed uitzien en ben niet van plan er nog iets aan te doen. Iedere extra bewerking maakt het lelijker, ben ik bang.
Intussen ben ik druk bezig geweest met het maken van een vijftal kleine volkstuinhuisjes. Tijdens het zoeken naar allerlei kwijtgeraakte dingen (optimisten zeggen dan: goed opgeruimd), kwam ik nog twee messing kasjes tegen, die ik zeker al 20 jaar in bezit heb.
Daarnaast ben ik sterk aan het denken over het 3D-printen van een aantal onderdelen van station Valkenburg. Misschien is het zelfs tijd om er zelf aan te beginnen?

mvg, Ab