Een van de dingen waar ik 's morgens nog wel eens mee wakker werd, was het namaken van de vele torentjes. Dat was eigenlijk ook de reden om aan 3D-technieken te denken. De reden dat ik desondanks toch vast bleef hangen op station Valkenburg, was dat ik dikke rietjes vond met de precieze diameter van zo'n torentje, hoewel er een beetje verschil lijkt te zitten tussen de diameter van de torentjes van het hoofdgebouw en die van de rest van het gebouw. In principe leek me het dus te doen. Ik plakte er nog een stukje papier omheen en daarmee leek het wel te lukken. Maar helemaal rond? Dat geeft aan de aansluiting natuurlijk gedoe. En schilderen van een zacht plastic rietje is ook niet al te stootvast. Dus moest ik wat experimenteren.
Op de volgende foto zie je een opengeknipt rietje dat ik met alabastine had gevuld. Je ziet een paar stukjes ernaast liggen. Ik heb ook geprobeerd datzelfde te doen met een mengsel van zaagsel en houtlijm, maar dat werd niets. Dan zou het sterker zijn en makkelijker te bewerken, leek me.
Maar de pijpjes alabastine bleken goed bewerkbaar en vielen niet direct uit elkaar. Ook had ik nog gedacht aan het gebruik van deuvels (gladgevijld natuurlijk).
De kantelen waren een geval apart. Met een diameter van 5mm en 8 kantelen, zag ik erg op tegen het vastlijmen van nauwelijks te hanteren stukjes materiaal van 2mm hoog en 1-2mm breed en die ook nog een beetje redelijk op maat te kunnen snijden. Dus heb ik eerst nog een poging gewaagd met een stuk draadeinde en daar op een kopkant 4 zaagsneden in geflext. Om dat heel precies te kunnen doen heb je natuurlijk speciaal gereedschap nodig, dus dat was al een probleem, maar er waren vervolgproblemen te verwachten (vijlen van de onderkant bijvoorbeeld). Ook heb ik nog geprobeerd een malletje te maken (niet op de foto), om in alabastine te kunnen afdrukken. Ook dat werd niets.
Nadat het een weekje in de week had gestaan, werd het eergisteren toch gewoon op maat snijden van stukjes plastic, die ik op een stukje karton uit de perforator (5,5mm) had geplakt. En inderdaad, dat werd niet perfect, dat had ik goed ingeschat. Met kartonnen kantelen lukte dat niet, dat viel gelijk uit elkaar. Styreen van evergreen had ik niet in de juiste maat, en dus werd het een stukje afvalplastic waar ik een strookje van 2mm van sneed en onder een hoek stukjes van 1-2 mm van sneed.
De voorwand is trouwens ook typisch handwerk. De beide stukjes muur bij het raam zijn duidelijk verschillend, hoewel ik het pas opmerkte toen ik bezig was de voegen in te krassen. Uit ervaring weet ik dat je dat later nooit meer ziet, dus liet ik het zo. Uit een kopie van de tekening sneed ik nog twee stukjes onder de grote wenkbrauw:
Bij het in elkaar zetten heb ik kleine stukjes karton in de hoeken geplakt. Bij het plafond deed ik hetzelfde, zodat het dak precies op de goede hoogte kwam voor de dakgoten. Daaroverheen kwam nog een stukje dun karton, in zwart. In 1853 lag er lood op, nu is het geteerd. Je ziet vrijwel geen banen. Met de eerste poging van een naambord zag het er zo uit:
Maar de torentjes stonden nog niet recht en de verf moest feitelijk zorgen dat de kantelen een beetje stevig stonden, anders kantelen ze zomaar om. Na nog wat aanvullingen als wapens, een nieuwe klok, randen langs het dak en met verf dichtlakken van de kieren bij de torentjes ziet het er zo uit:
Het is niet groter dan 4,5 x 5 cm. Het vervolg gaat vast langer op zich laten wachten, want er gaan stemmen op (niet die van mij!) om eindelijk de dia's eens te gaan inscannen....
wauw 
Mag ik dan 
