Weer eentje gedigitaliseerd, nu met de goedkoopste decoder op de markt: de Hornby R8249 (14£). En nu merk ik pas dat deze decoder wel erg simpel is. Men kan er niets eens de minimale en maximale snelheid mee instellen! Dus mijn type 81 racet nu als een TGV op stap 28, en hou maar een stap of 5 over om aan haar maximale 55km/u te komen. Ik denk dat ik deze locomotief van een andere decoder ga voorzien, en deze Hornby voorbehoudt voor een model waar de maximale snelheid al meteen goed zit. In het vervolg ga ik toch weer terug een Kühn of Tran gebruiken.
Deze ex-Pruisische T16 was de onovertroffen duwlok van de Belgische Staatspoorwegen jaren '20. Maar in mijn Brussel-Noord zal ze het zware rangeerwerk doen, gezien er geen Amerikaans rangeerbeest (type 57) in schaal N bestaat (of het zou zelfbouw moeten worden).
Dit model was al eerder omgebouwd naar Belgisch voorbeeld, maar nu (wederom) gedigitaliseerd en klaar om het locomotievenpark te vervoegen.
De ex-G4.3 bleek veel te licht en onbruikbaar. De Belgische Staatsspoorwegen schrapte alle eenheden al in 1924, ondanks dat het Pruisische machientjes waren. Dit was dus het digitaliseringsslachtoffer van de dag. Een verrassend gemakkelijke job voor zo'n klein locje. De decoder zit in de vuurhaard verstopt.
Nog een onbekende Belgische Pruis: het type T18 waarvan de Belgische Staatspoorwegen er 2 in dienst had. Toen nog modern maar blijkbaar niet genoeg om 1924 te overleven en werden prompt geschrapt. De digitalisering ging als een fluitje van een cent, door het lampje van de sluitseinen in de cabine op te offeren. Het sluitsein zal later toch met een LED verlicht worden.
Urbanie, 'k em a uveral ligge zuke. Woe zat te na?
Germaine, k' zen ze kwaet, maen pangsje. 'k ha ze in ne ruukkast van ne machien g'hange, moh... WELK machien???
Laatst gewijzigd door Michiel op 14 jun 2012 19:54, 1 keer totaal gewijzigd.
Mooi werk Michel, zo heb ik er ook een aantal van verFranst: een 050TB, 141TA en nog wat. Ik zal ze eens op de foto zetten en met jullie delen
groeten
Diederik
Weer een minder bekende Belgische locomotief: de ex-Beierse G4/5h. 14 van deze moderne zware goederenlocs werden door de Belgische staatsspoorwegen gedurende 5 jaar gebruikt, en dan, in 1924 weer uitgeschreven wegens te duur om te onderhouden. Digitalisering ging vrij gemakkelijk met de decoder samen met de motor in de tender. Germaine, da is't machien!
Urbanie, ge zegt toch ni dad'ik a pansje moe goan hoale, he?
En dan een oude bekende: het Belgische type 96, maar nog in de oorspronkelijke Pruisische livrei. Te zien aan de schoorsteen, of eerder het ontbreken ervan, is duidelijk dat ze letterlijk de oorlog heeft meegemaakt. Maar dat zal spoedig in het "atelier van Brussel-Noord" hersteld worden. Dit model werd gedigitaliseerd, mits opoffering van het glaswerk in de cabine. Ook dat komt weer goed... Germaine, 'edet gezien, da cheminee is chemin!
Urbanie, z'is ni "chemin", z'is weg.
Germaine, da's wa'k zeg, chemin!
Germaine?
Sshhht Urbanie...
...
Germaine?!
Ssshht Urbanie! Me da leigte, zen'k ont mediteire.
GERMAINE!
Wah ist, Urbanie!
'k Moe no toilet.
Urbanie, zukt nen buum!
Germaine?
sshht Urbanie.
...
Germaine?!
Sshht Urbanie! Met die leegte ben ik aan het mediteren.
GERMAINE
Wat is er, Urbanie!
Ik moet naar het toilet.
Urbanie, zoek een boom!
De ruimte tussen de bielzen werd ingestrooid met kurksnippers, en dan ingedruppeld met een oplossing van boekbinderslijm. Het verveldende van kurk is dat het gaat drijven! [B)] Maar al bij al valt het nog goed mee.
De kurksnippers dienen enkel om de ruimte tussen de bielzen op de vullen. Kurksnippers met boekbinderslijm heb ik gekozen voor de geluidsdemping. Ter herinnering, in de jaren 1920 werden de bielzen nog volledig ondergestopt onder 10cm fijn zand/grind. Het is pas in de loop van de jaren '20 dat grof ballast met vrij liggende bielzen werd toegepast, zoals we dat nu kennen.
Het drogen van de door boekbinderslijm gedrenkte ballast duurt heel erg lang. Misschien kan ik maar pas morgen de volgende laag erop aanbrengen. Maar de droogtijd kan ik goed gebruiken om tegelijk een proefstukje te laten drogen met een mengsel van leem en boekbinderlijm als toplaag. Hopelijk kan ik dan morgen evalueren of deze combinatie voldoet om voor de rest van de baan te gebruiken.
dat is een interessante opmerking. Ik had een jaar of 2 geleden al een dergelijk experimant gedaan, maar dan met (echte) steenslag als bielzenvuller, en een mengsel van leem met houtlijm als toplaag. Probleem? Het geheel werd steenhard, het versterkte het rijgeluid enorm, en ging barsten na verloop van tijd (temperatuur en trillingen).
Ik hoop nu met de combinatie van kurkgruis en boekbinderslijm een dempende en flexibelblijvend geheel te verkrijgen. Ik wacht ook met spanning het resultaat af. Glans is natuurlijk niet gewenst.
Het korte spoortje met testballast is droog. Visueel ziet het er vrij goed uit met een natuurlijk aspect, en gelukkig geen glans. Het lijkt een goede basis om op verder te werken. De opgedroogde samenstelling is ook nog licht flexibel en zou dus voldoende rek moeten hebben om temperatuursverschillen op te vangen, en hopelijk ook in enige mate geluidsdempend, maar dat is nog niet vast gesteld.
En gezien het kleine proefspoorstukje voldoening gaf, ben ik met het grote werk begonnen. Ales of niets, terug kan niet meer. Alle loodssporen werden ingestrooid met leem, besproeid met ontspannen water en ingedruppeld met een oplossing van boekbinderslijm. En nu, 24 uur wachten...
Aaaarggh! Wat is het lastig wachten, niet aan mogen komen... Toch een voorproefje met macro-opname maken. (met het blote oog zie je echt die details niet). Het ziet er toch niet slecht uit. Doordat de sporen zo diep ingegraven liggen, lijkt het profiel lager en heeft het een beetje het aspect van fiNescale (is het natuurlijk niet!), en niet het gebruikelijke aspect van schaal N sporen. De korrel van de ondergrond lijkt ook goed, en komt een beetje overeen met de paar foto's die ik gevonden heb uit die tijd. Maar het moet nog helemaal drogen...
En wah na Germaine?
Urbanie, da moe na gans druge!
Dus mijn type 81 racet nu als een TGV op stap 28, en hou maar een stap of 5 over om aan haar maximale 55km/u te komen. Ik denk dat ik deze locomotief van een andere decoder ga voorzien, en deze Hornby voorbehoudt voor een model waar de maximale snelheid al meteen goed zit. In het vervolg ga ik toch weer terug een Kühn of Tran gebruiken.
