Een nieuw begin

[dreezy]

Hallo Allemaal,

Misschien hebben jullie het vernomen, maar hetNspoor.nl is verleden tijd. Een eigen domein-naam voor €25 was me wat teveel dus heb ik besloten om deze domeinnaam te laten vervallen.
Ik ben verder gegaan onder https://modelbouw.kloppenburgweb.nl en uiteraard zit daar nu een sectie onder voor hetNspoor.

Afgelopen periode is het naast de gewone modelbouw weer beginnen te kriebelen. De modelspoorbaan heeft weer eens de kop opgestoken.

Als eerste zat ik met het probleem waar laat ik deze.
Ik heb een serre (aanbouw) van het huis die ik gebruik als hobbykamer (2,3x3,3m). Dus niet veel ruimte. Er staat een computer bureau in met een 3d printer er op en twee computers (programmeren Arduino en andere dingen) en ik heb nog een knutselbureau aan de andere kant van de serre.
Op dat moment zijn de ruimten op waar je tegen aan kunt bouwen.

Hieronder even een situatieschets hoe het nu is geworden


De enigste oplossing was dus om de treinbaan tussen de hobby-tafel en het computerbureau te laten zakken. Hij land op karretjes die ongeveer 80cm hoog zijn, dus heb ik gelijk een werkhoogte. Ik kan tussen de treintafel en de hobbytafel doorlopen als ik de treintafel tegen het computerbureau aan heb gereden. Ook kan ik er met een bureaustoel tussen dus ik denk dat ik dan zo'n 80 cm ruimte nog over heb.

Gr. DreeZy

ps ik nodig jullie ook uit om mijn website https://modelbouw.kloppenburgweb.nl te bezoeken. Daar staat nog meer informatie op over de bouw

[dreezy]

Misschien hebben de meesten van jullie het al gelezen, maar ik heb gisteren de ondergrond bevestigd waar de treinbaan op komt.

ik heb in het verleden isolatiemateriaal verzameld. Je weet wel die blauwe plaaten. Deze heb ik verzameld door dumpster-diving (af en toe zie ik wat en denk ik van 'hey, dat past me wel' ) Je ziet wel dat ik zowel het witte (piepschuim) als het blauwe isolatiemateriaal gebruik



Als je denkt van wat een kapotte huisjes, ja dat klopt. die zijn gevallen van ongeveer 1,5m op de grond. Dat kunnen ze niet hebben :-[. Dus die moet ik nog aan elkaar plakken.



Op deze foto zie je ook een computer voeding. Deze gaat worden gebruikt voor de electra van de baan (12V, 5V en 3,3V). Deze voeding is erg handig voor de voltages die er uit komen. Maar daarover later meer.

[dreezy]

Gisteren was het zover: een volledige spoor-leg-dag in HolzValley. Klinkt misschien als een relaxte hobbybezigheid, maar in werkelijkheid was het een combinatie van precisiewerk, hersenkrakers en af en toe een diepe zucht (of iets stevigers). Niet mijn favoriete klus, maar ja, zonder rails geen treinen. Dus knielen, meten, puzzelen, en hopen dat alles een beetje recht blijft.

Het grootste deel ligt nu op z’n plek, maar ik ben er nog niet. De sporen moeten nog goed worden aangesloten en later ook weer deels los voor de blokdetectie (waarom doe ik mezelf dit aan?). Het originele ontwerp heb ik onderweg ook maar aangepast, want zoals altijd bleek de praktijk nét even anders dan de theorie.

Punt is: ik was aan het einde van de dag compleet gesloopt. Wie had gedacht dat iets simpels als rails leggen zo’n mentale uitdaging kon zijn?

Ik dacht dat ik alles goed had uitgemeten… niet dus.

Ik ben serieus aan het overwegen om ‘licht golvend spoor’ gewoon een nieuw realisme-niveau te noemen.

Vandaag? Geen idee. Waarschijnlijk verder met rails die nog niet af zijn, tenzij mijn rug eerst een staking inlast.

[Apost]

Leuk om te lezen Andre. Ik geef jou als uitdaging mee om met beeldmateriaal te komen, dat maakt je verslag leuker en inspirerender. Een helix van karton - creatief!

[dreezy]

Soms begin je aan een project en denk je: "Hoe moeilijk kan het zijn?" Nou, een helix maken voor mijn N-spoor bleek een avontuur op zich. Maar geen paniek, ik neem je mee in mijn kartonnen rollercoaster.

Juist omdat ik de ondergrond al had geplaatst, kon ik deze actie gaan uitvoeren. Misschien niet helemaal doordacht – eerst doen, dan denken – maar het gaf me wel een stevige basis. Zonder een stabiele ondergrond had ik waarschijnlijk een helix gehad die meer weggaf van een achtbaan in verval.

Ik begon met een mal om de baanbreedte af te tekenen. Daarna lekker ouderwets knippen en snijden op dozenkarton. Resultaat? Een enorme stapel cirkelsegmenten die me even deden twijfelen aan mijn levenskeuzes. Hieronder zijn er maar twee




De stukken werden opgetekend op karton en toen maar snijden, en snijden en snijden



Alles uitgesneden en toen begon het echte werk: plakken! Met lijm van de Action (budgetvriendelijk én effectief) alles stevig aan elkaar gezet. Maar let op: karton heeft een 'draad', en die moet haaks op elkaar, anders eindig je met een spaghettihelix. Dubbele lagen waren een must.



Na verloop van tijd had ik toch een klimspiraal in elkaar zitten. De klemmetjes komen uiteraard van de Action.

Ik heb klimsteuntjes gemaakt met mijn sculpfun s9 -laster
Omdat ik een beetje luxe wilde, heb ik met mijn Sculpfun S9-laser steuntjes gemaakt. Denk aan tunnelportaaltjes van 4 cm hoog en 6 cm breed en steunen voor de flex-rail, die elke 7-10 cm een halve cm hoger worden.





Dus, mocht je ooit denken: "Ik bouw even een helix van karton," dan weet je nu hoe het moet (en dat een beetje geduld geen overbodige luxe is). Op naar het volgende gekke project!

[dreezy]

Helix vs. Mijn Geduld – Een Epos in Blauw Schuim

Zoals altijd begon het met een briljant idee. "Even de baan omhoog trekken," dacht ik. Klein klusje, niks bijzonders. Maar nee hoor… binnen no-time was het een complete veldslag tussen mij, de baan en een geniepige helix die besloot precies daar te zitten waar hij absoluut niet moest zitten. � 

Het probleem? 
De helix zat verkeerd. Gewoon. Op de verkeerde plek. Alsof 'ie daar expres was gaan zitten om mij te pesten. Maar goed, geen paniek, dacht ik, want de baan lag al netjes op het schuim. 



Over dat schuim gesproken... 
Voor wie zich afvraagt: "Wat voor schuim dan?" – het gaat om dit spul: 
Blauw schuim, licht als een veertje. 

En gelukkig zat alles al vast aan het karton. Dit was stiekem mijn redding! Want als de baan los had gelegen... laten we zeggen dat mijn dag een stuk minder leuk was geweest. 

Dan het soldeerdrama... 
Omdat ik het mezelf graag moeilijk maak, had ik natuurlijk alles netjes vast gesoldeerd bij de rail-lassen. Behalve – en hier komt het toeval om de hoek kijken – precies twee stukjes niet! En laten dat nu net de lange stukken van de baan zijn. De modelspoor-goden waren mij op dat moment goedgezind. 





Dus wat moest er gebeuren? 
- Alles loshalen 
- Omdraaien 
- Weer vastzetten 
Klinkt simpel. Was het niet. 

Na 2,5 uur van gehannes, getier en acrobatische toeren (waarvan ik er een paar liever niet nog een keer probeer ) lag de baan dan eindelijk andersom op de tafel. 

Waarom niet gewoon de tafel omdraaien? 
Goede vraag! Maar nee, dat was helaas geen optie. De tafel bevat lades van maar liefst 175 cm lang en 30 cm breed. En die kunnen er maar aan één kant uit... precies, de kant van de woonkamer. Daar iemand met een bouwproject en een boze partner uit huis gezet wil worden, leek het me slimmer om de baan zelf maar te flippen. 



Conclusie? 
Helixen zijn verraderlijke dingen, blauw schuim is geweldig, en mijn geduld heeft een flinke test doorstaan. Maar: missie geslaagd!  

Heeft iemand anders ooit zo’n epische strijd gevoerd tegen een helix? Deel je verhaal en laten we samen lachen (en huilen).

[OBBinN]

Leuk verslag zo. Ik heb zelf ook een aardige strijd gestreden tegen de klimspiraal. Van hout en draadeinden en dan voor 2 sporen. Het maximale halen uit de minimale ruimte die ik beschikbaar had en dan ook het hellings percentage zo laag mogelijk ivm de lange trek/duw treinen die ik heb rijden. Iedere 'laag' is een blok om zo ook doorstroming te maken, flinke uitdaging die gelukt is.

Ik zal zo even de pagina in mijn topic zoeken..

Vanaf hier te vinden

[dreezy]

@OBBinN Je bent iets meer pro bezig dan mij zeg... Eerlijk gezegd heb ik ook niet het geld over voor allerhande dure platen en zo. Het is een hobby en ik probeer deze met zo goedkoop en licht mogelijk materiaal te doen. Maar leuk om te zien zeg.

[dreezy]

• Spoorbrug.
  
  Na een boel gedenk en geprobeer, ben ik vandaag echt begonnen met de spoorbrug.
  Het wordt een brug van 1m schuin aflopend naar beneden. Het is een forse brug die ik vanaf scratch ga maken. Ik heb hiervoor geen kant en klare spullen, alleen maar materialen die ik dmv dumpster-diving heb gevonden.
  
  Als eerste heb ik een grote tekening op maat gemaakt (2xA3 en 2 x A4 aan elkaar geplakt) en zo kreeg ik een vel van ongeveer 1m lang.
  
  
  
  Toen ging het loos.
  
  • [li]Overnemen van de tekening met carbonpapier op karton.[/li]
    [li]Uitsnijden van 40 cm brugdeel met een scalpel.[/li]
    [li]Uitsnijden van bogen en boogjes in het karton.[/li]
    [li]Overbrengen van de vormen op dun gesneden polystyreen.[/li]
    [li]Uitsnijden van polystyreen bogen en boogjes.[/li]
    [li]Decoreren van polystyreen met een potlood.[/li]
    [li]Plakken van een 20x20 cm stuk op het karton met Action-lijm.[/li]
    [li]Herhalen van het proces voor het volgende stuk.[/li]
  
  
  
  En zoals gewoonlijk verwijs ik weer eens naar mijn website of naar mijn specifieke bruggenbouw

[Ongeveer]

Je verslag is boeiend. Benieuwd naar het eind resultaat
Goeie tip trouwens , potlood op polystyreen plaatje. Ga ik ook eens proberen.
Ik ga je volgen.

[dreezy]

Hoi Bob,

Dat werkt als een trein, neem het potlood niet te scherp ander ga je er doorheen. Je moet het indrukken met het potlood

[dreezy]

Een seinvol avontuur

Zelf seinen maken voor mijn treinbaan? Hoe moeilijk kon het zijn? Nou… behoorlijk.

Eerste poging: karton & secondenlijm
Een kartonnen prototype (uit een pizzadoos) leek veelbelovend, tot de montage. Secondenlijm van de Action bleek sneller dan gedacht: mijn vingers zaten vast, maar het sein niet. Na een aceton-reddingsactie en een nieuwe poging stond het sein overeind… maar scheef.

Op naar 3D-printen
Een 3D-model leek de oplossing! 16 minuten printtijd, 2,5 cent per stuk, en een stevige koperdraadpaal. Maar ja, de 3d-printer werd heet gestookt en het seintje begon te groeien.



Eindelijk gelukt!
Na veel bijschaven, een deburring tool en koppigheid is het eerste sein af!



Modelbouw blijft een avontuur, maar ik zit weer op het goede spoor!