In dit draadje ga ik wat vertellen over mijn modelubaan Nordende. Vandaag gaat het over het ontstaan van Nordende. Daar gaat ie dan!
Het zaadje voor het ontstaan van Nordende werd gepland na onze verhuizing naar een andere woning, ongeveer acht jaar geleden. Hier kreeg ik de beschikking over een eigen kamertje, de droom van iedere modelspoorfanaat. Het bleef klein, maar wel fijn. De toen bestaande baan, in segmenten gebouwd, werd meeverhuisd. Dat was een enkelsporige, gelektrificeerde, hoofdlijn door een heuvellandschap, met een enkelsporige diesellijn en een kleine fiddleyard.

Ik wilde wel wat anders maar wist toch ook niet helemaal wat, en bovendien ontbrak de middelen tijd en geld om aan iets nieuws te beginnen. Aangezien ik wel iets meer ruimte had besloot ik eerst maar eens de uiteinden van die baan opnieuw te bouwen, ietsje groter en met wat extra wissels. Zo had ik toch wat te doen en kon ik wat ervaring opdoen met peco-rails, gepolariseerde hartstukken, Hoffmann wisselaandrijvingen, (voor mij) nieuwe bouwtechnieken voor landschap en bebouwing en uiteindelijk ook nog een dcc multimaus centrale toegevoegd. Ondertussen zat ik lekker op internet en in tijdschriften te grasduinen, youtube-filmpjes te bekijken en bezocht ik hier-en-daar een modelspoortenevenement (maar dat was al vaste prik) en werden veel schetsontwerpen gemaakt. Zo kwam ik steeds dichter bij datgene waar ik naar op zoek was:
- Niet te complex qua bouw (want ik ben geen goede timmerman)
- Relatief snel kunnen rijden (want dat doe ik graag)
- Een baan met een concept, dus niet alleen maar treinen voorbij zien rijden
- Inzet van materieel volgens meerdere periodes mogelijk (want die post periode IV dieselloks zijn toch ook wel erg mooi)
- Langs de wand bouwen, met weinig diepte.
Het zouden dus modules worden, en dat alles op één niveau. Het stond voor mij vast dat ik niet te lang zonder ‘rijden’ kon. Daarom besloot ik aan de bestaande baan een extra uittakking toe te voegen naar de eerste modules van de nieuwe modelbaan: het kopstation, dat nu Nordende heet maar destijds nog Gipfelmülde heette, wat zoiets als Berg en Dal betekent.
Op zoek naar een geschikt kopstation werden de bekende bronnen maar weer eens geraadpleegd. Een ‘standaard’ Duits modelkopstation wilde ik niet. Door engelse modelbouwers raakte ik geïnspireerd om het over een andere boeg te gooien, wat meer industrie, wat moderner Engels misschien? Die engelse diesels vind ik geweldig! Uiteindelijk besloot ik om wel Duits te blijven rijden, o.a. vanwege het inmiddels verzamelde materieel, maar het wat meer in het noorden te zoeken. Ik stuitte op het ontwerp van Otterbridge, een EM-schaal baan in een heel ander tijdperk, stoom, maar daar kon ik wel wat mee.

Het had voldoende perronsporen, voldoende aansluitingen voor een rangeerbedrijf. Dat ontbrak er enigszins aan in het ontwerp van Heringsdorf, waar ik ook een poos gedachtenspelletjes mee heb gedaan.

Omdat ik echter met wat langere rangeerdelen wilde manoeuvreren is het ontwerp van Otterbridge wat aangepast, maar het basisprincipe is hetzelfde gebleven. Zie hier: Nordende in zijn prilste stadium:


Volgende keer meer! Dan zal ik ingaan op het concept, de bouw ectcetera.
Groet, Erwin