shoven schreef:Ik heb ooit een testje gedaan met N-ballast van Polak.
Die vond ik te fijn/zanderig, maar hiervoor lijkt dat spul me wel geschikt.
Te fijn ............
Volgens mij zijn we met z'n allen in N-spoor domweg te veel gewend aan dat grove kurkstrooisel van vroeger .........
Op BNLS was ooit iemand die zei: ong. zeven stenen / kiezels breed tussen de dwarsliggers, is misschien zelfs wat weinig maar ergens tussen de 7 en 10 kiezels tussen een dwarsligger moet je wel hebben.
Verder, de kleur?
Dat ligt er aan welk tijdstip je uitbeeldt (en welk land). In Nederland lag spoor vroeger veel in zand. Bij voorkeur duin / zeezand omdat het zout wat daar nog in zat goed werkte om onkruid te voorkomen. Dat is dus een egaal gelige tint. Hoofdsporen zijn in een later stadium in grind gegaan (o.a. gewonnen bij de grinderij in Linnen) dat zijn dus allemaal verschillende kleuren (wit / geel / bruin / grijs / zwart). De laatste decennia zijn we in Nederland omgeschakeld naar profier of steenslag. Dit is gebroken steen. Het voordeel van profier is dat het scherper is als grind en daardoor de dwarsliggers beter vast legt als het rondere grind. Profier (zoals in Nederland gebruikt) is "af fabriek" licht grijs. Echter er zijn ook varianten die groenige of lila van kleur zijn. Dit is domweg afhankelijk uit welke groeve de steenslag gehaald wordt.
De roest en vuiligheid verkleuren in de loop der bijna alle ballastbedden bruin. Bij een nieuw ballastbed zie je de kleuren van de afzonderlijke onderdelen (ballast, dwarsliggers, rail) indien een spoor een aantal jaar ligt is het allemaal redelijk egaal van kleur. Daar tussen in kan je allerlei gradaties krijgen. Dit laatste wordt nog eens versterkt door tussentijdse onderstop acties, bijstorten van ballast.
Tenslotte de details:
- het ballastbed ligt gelijk / net iets lager als de dwarsliggers
- er gaat meerdere keren een borstelmachine over de dwarsliggers. Bij opgeleverd ( Europees ) spoor liggen er in principe geen stenen op de dwarsliggers
- Bij voorkeur ligt er net iets buiten de koppen van de dwarsliggers een dijkje extra ballast. Dit ligt er als reserve materiaal indien er ballast nodig is na een stopactie
Een ding waar ik recent achter kwam is dat men vroeger bij wissels twee ballast hoogtes had. In de zomer hoog ingepakt (tegen spoorspattingen) en in de winter deels afgegraven (meer hoogte onder de rails zodat er meer ruimte is voor sneeuw en deze makkelijker te verwijderen is)
Kortom, in het geval van Bergen NH: dat lag in het zand en dus in N-schaal: zo fijn mogelijk
plaatje van een proefstuk
Hier moet de luchtkwast nog overheen om de glans van de voorstrijk er af te halen
"how to"
en groen is 'ja joh prima, gewoon lekker stroom maar geen detectie'. Blauw zijn bij mij maar 2 draden.....iets met een keerlus ergens. Ofzo. Heb het wel ergens opgeschreven 
)
