Boemeltjes

[Adriaan]

Zomaar een verhaaltje.

Als kleine jongen liepen we vroeger met mijn ouders over het Schenkviaduct in Den Haag.
Een deel van het Bezuidenhout stond nog overeind, een groot gedeelte was weg.
Gebombardeerd.
Vanaf het viaduct kon je naar beneden kijken op het emplacement.
Direct onder het viaduct stond een groen gebouw met als opschrift “consumptietent “.
Man dat was lachen want het woord tiet kwam er in voor.
Maar boven op het viaduct, leunend op die dikke stalen leuningen, keek je sprakeloos naar beneden.
Er reden nog stoomlocs!
Dikke witte wolken braken ze uit.
En direct bij het viaduct had je een draaischijf liggen waar die machtige mooie machines werden gedraaid.
Kolen lagen tussen de sporen.
Mijn vader wist te vertellen dat als het donker was arme mensen de sintels weghaalden voor thuisgebruik.
Het was een mooi station waar niets meer van over is.

Zou ik daar die hobby aan over hebben gehouden?

[martinb]

Leuk stukje historie!!

[Modelspoorbarry]

Dat je mocht lopen over het Schenkviaduct is een hele tijd geleden.
Inderdaad jammer, dat het oude station Staatsspoor verdwenen is.
Vele malen in de trein gestapt naar militaire dienst.

Groeten,

Barry

[Adriaan]

Mijn vriendjes vader had in de kelder een grote modelspoorbaan.
Trix, met een middenrail.
Heel gek gezicht vond ik dat, onnatuurlijk.
De treinen waren duur in Nederland.
Dus daarom ging de buurman om de zoveel tijd naar Duitsland met pakken koffie in de bagageruimte om daar treinen te ruilen tegen Nederlandse koffie.
Hij was een van de weinige met een auto.
In mijn ogen was het een grote baan, compleet met stations, huisjes en wegen.
Er stonden wel drie of vier transformatoren opgesteld.
En dan die schakelaars voor die wissels!
Zo mooi, met een hefboompje om naar beneden te doen en iets omzetten zodat het hefboompje bleef staan en hup, de wissel ging om.
Er waren ook seinen maar hoe die bediend werden weet ik niet meer.
De kleur was dacht ik lichtgroen van de trafo en ook van de bedieningselementen.
Wat was ik jaloers op dat vriendje met die grote baan!

Zou ik daar die hobby aan over hebben gehouden?

[Adriaan]

Leuk verhaaltje.

[BenQ]

Ik woonde achter het station in Arnhem in de jaren 60.
En als ik dan met de trein moest dan ging ik via de achteringang.
Dat was een vierkant gebouwtje waar je doorheen liep, het plafond was een toog rondom.
Als je daar wat zei of lekker met je schoenen klotste dan klonk het wel 3 keer zo hard omdat je oren in het brandpunt van dat dak zaten.
Vond dat wel mooi.
Een ander gelijksoortig verhaal is de koeltorens van de Clauscentrale in Maasbracht. Was daar ivm mijn werk en mocht ook in de koeltoren.
Een bordes liep door de toren en in het midden had je weer het brandpunt en klonk het praten een stuk luider.
En dacht toen meteen aan de achteringang van het Arnhems station.

[Traibergen]

Ik kom en kwam vaak bij station dordrecht centraal en dat vond ik zo mooi!
Dus toen ik op kerst 2008 (ik was toen 6 jaar) van familie een legotrein kreeg was ik superblij.
Ik heb tot 2013 lego treinen gespaard en op juli 2013 wou ik modelspoor hebben en toen ben ik gestopt met lego treinen.
En vandaag ga ik de startersset kopen die ik al een week wil dus eigenlijk ben ik vanaf vandaag officieel modelspoorder.

[Adriaan]

Spelen met de trein mochten we alleen als de vader ook aanwezig was.
Je kon met twee treinen tegelijkertijd spelen.
Machtig mooi vond ik dat.
Maar als pappie aan het werk was dan pakte mijn vriendje de sleutel van de kelder en gingen wij spelen.
Eerst rustig maar dan baldadig.
Er lag een x kruising in en dan mikten we het zo uit dat de treinen botste.
Ieder bediende een transformator en degene die de andere loc zo ver mogelijk uit de rails knalde was winnaar.
En weet je wanneer de loc echt ver uit de rails ging?
Door hem niet in het midden te raken maar net vol op het voorfrontje!

Zou ik daar die hobby aan over hebben gehouden?

[Traibergen]

Wat een afschuwelijk verhaal!

[Adriaan]

Natuurlijk kan ik ook een analoge loc ombouwen naar digitaal.
Fluitje van een cent, ja toch.
Afijn, loc open en ik zie allemaal draadjes, een motortje en lampjes.
De gebruiksaanwijzing nauwkeurig gevolgd.
Beetje solderen, kind kan de was doen, ja toch.
Decodertje zit gemonteerd en zonder kap maar eerst een proefrondje rijden.
Man geweldig, loc rijdt veel beter dan ik in mijn stoutste dromen kon dromen.
Hij rijdt rondje na rondje.
Harder, zachter, voor en achter uit.

Maar dan gebeurt het.

De loc rijd de tunnel in.
De loc staat plots stil.
De loc vliegt in brand!

Kolere, paniek in de tent want dat ding staat te fikken onder mijn polystyreen berg.

Met een rotgang ram ik mijn vuist dwars door de veel te kleine tunnelingang die prompt bezweek.
Een stuk berg weggeklauwd en had ik de brandende loc te pakken.
De brand was snel geblust, de schade was herstelbaar voor de berg.
De loc heeft niet meer gereden……………..

Zou ik daar die angst voor het inbouwen van decoders hebben over gehouden?

[Adriaan]

Pozor vlak.
Zegt u dat iets?
Pozor vlak.
Zo worden de overwegen in Tsjechië aangeduid.
Nou, rond 1990 waren ze alles behalve vlak.
Je moest er met je auto overheen kruipen.
Je wist van te voren niet of de rails boven het wegdek uitstaken en hoeveel centimeters.
Tussen de rails kon van alles liggen, asfalt, steen, beton, puin of houten balken.
Je stuiterde met je auto over de overweg heen.
Ik zie nog mijn vriend voor mij rijden met caravan.
De overweg dook plotseling en dus onverwacht op en mijn vriend reed dus er te hard over heen.
Nog zie ik de caravan stuiteren, wel een halve meter hoog.
Ik dacht dat hij om zou slaan.
Gelukkig bleef het spul heel.
Nog steeds rij ik heel rustig over de pozor vlak heen.

[Adriaan]

Als je eens naar treinenboeken zoekt kijk dan eens op http://www.boekwinkeltjes.nl
Heleboel boeken te koop als je op de zoekfunctie treinen in vult.
Veel plezier er mee.

[RonaldB]

Adriaantje, Adriaantje.

Ik zie je nog zo bij me in de klas zitten. Met je korte broekje, je hoog opgetrokken kniekousen en je versleten sandalen.
Je zat vaak te dromen in de klas. Waarschijnlijk zat je met je gedachten ver weg. Vermoedelijk dacht je aan verre vakanties met je ouders, of zwemmen in zee met je vriendjes op het strand van Scheveningen. Rekenen vond je maar niks en handarbeid was toen nog niet je ding.
Behalve als ik voor de klas uit het boek ging voorlezen, was je vol aandacht.
Met name in die warme zomer bleek je ineens te genieten en keek met je ogen vol bewondering in die van mij.
Ik zat op het tafeltje voor je en vouwde mijn knieën kuis over elkaar. Ik sloeg mijn blonde haar naar achteren en na het verhaal moest iedereen een opstel schrijven.
Ik zag hoe ijverig je aan de slag ging.

Dat zou waarschijnlijk de reden zijn, dat je zo goed in proza bent.

Adriaan ik heb genoten van je.
De groeten van je oude juf.

[shoven]

Ha, geweldig Ronald!

[Adriaan]

Ik zie u ook nog zo voor me, juf.
Oud en sikkeneurig.
Die haar handen niet thuis kon houden.
Met zo een pukkel op haar neus waar een lange zwarte haar uitgroeide.
Nee, vergeten doe ik u nooit.